Natural Horsemanship (Jeździectwo Naturalne) jest pojęciem, które opisuje pewien specyficzny sposób pracy z końmi. Sposób ten nie jest nowy i był stosowany praktycznie od pierwszych prób współpracy ludzi z końmi, choć nie był znany pod taką nazwą.
Jeźdźcy – znawcy koni, tacy jak Monty Roberts, John Lyons i Pat Parelli, są najprawdopodobniej odpowiedzialni za nazwanie tego stylu w jeździectwie i sprawili, że ludzie zwrócili uwagę na ten styl szkolenia.
Amerykanin Tom Dorrance jest powszechnie uznawany za jednego z najlepszych „naturalnych jeźdźców”. Zaraz za nim plasują się Ray Hunt i Buck Brannaman. Wszyscy oni napisali wspaniałe książki, jednak wymagają one wstępnej przedmiotowej wiedzy, aby zrozumieć stosowaną w nich terminologię.
Myślę, że metody Jeździectwa Naturalnego najlepiej opisać wskazując, iż opierają się one całkowicie na pracy z psychiką konia i uwzględniają jego wrodzony instynkt samozachowawczy – instynkt przetrwania. Metody te zakładają, że koń zawsze stara się wykonać zadania jak najlepiej i obarczają człowieka odpowiedzialnością za przedstawienie koniowi swoich oczekiwań w sposób dający mu największą szansę na ich zrozumienie. W Natural Horsemanship nie ma miejsca na obwinianie konia za cokolwiek, gdyż metoda ta skupia się na znajdywaniu rozwiązań, nie zaś na wyszukiwaniu wad. Nie opiera się też na mechanicznym stosowaniu siły w celu osiągnięcia pożądanych rezultatów.
Jest wiele umiejętności, które trzeba opanować w drodze do zostania naturalnym jeźdźcem, ale jak prawdopodobnie sami odkryjecie w trakcie nauki, tak jak i ja, jest to bardziej związane z tym, kim musicie się stać aniżeli z technikami treningu. Według mnie, człowiek zostaje naturalnym jeźdźcem wtedy, gdy staje się osobą, od której koń może zawsze oczekiwać pomocy w chwilach niepewności czy przerażenia, i która zawsze stawia konia na pierwszym miejscu, przed sobą i własnymi celami. To są właśnie cechy, które charakteryzują prawdziwego naturalnego jeźdźca.
Steve Halfpenny